Od Izzy do Tene

Powoli przechadzałam sie po watasze. Tene została gdzieś z tyłu a ja miałam dość dużo własnych problemów i wcale nie miałam zamiaru się nikomu spowiadać.

Nawet Tene?

Moje myśli ni dawały mi spokoju.

Nie.

Potrząsnęłam głową i spróbowałam wtopić się w normalne życie watahy.

Renne stała na uboczu i cichutko rozmawiała z Willem.

Widać było ,że jej nieśmiałość daje jej się we znaki. Gdy tylko zobaczyła mnie, spojrzała na mnie błagalnym wzrokiem mówiącym:

“Proszę, zajmij go czymś żebym mogła ucieć…”

Pokręciłam głową i uśmiechnęłam się w myślach.

Trochę dalej stała Tempess z jakimś skrzydlatym basiorem ,który wyraźnie wpływał jej na nerwy. Odpowiadała mu bardzo zdawkowanym tonem i co chwila przewracała oczami.

Ach, ta moja siostrzyczka. Jak zawsze nie do poprawienia.

Zza laskiem jakaś wadera gadała z Araszim. To był chyba ten od smoków…

Znów popadłam w zamyślenie.

Wyrwał mnie z niego głos Tene. Rozejrzałam się. Zatrzymała ją jakaś wadera i zaczęły rozmowę. Wydawało mi się ,że to Lotte.

Następnie usłyszałam rozmowę dwóch cichych głosów. Dobiagały one z jaskini w której były Exelie i Eleonora. Biedne, chyba obie się rozchorowały…

-Izz!

Odwróciłam się.

-Izz, szukam Cię po całej watasze!

Całej? I to dosłownie.

Zaśmiałam się.

-Dlaczego?

-Poszłaś tak sobie i zostawiłaś mnie tam.

-No bo wiesz.... -zawiesiłam głos, zdając sobie sprawę ,że wszyscy się na nas patrzą.

Tene też to zauważyła i delikatnym ruchem wciągnęła mnie w krzaki. Dalej rozmawiałyśmy szeptem.

-Boję się ,że coś Ci zrobię.

-Że uznasz ,że jestem ciastkiem i mnie zjesz?

Roześmiałam się.

-Nie. Boję się ,że moja matka wykorzysta mnie ,by Cię opętać.- rzekłam wczuwając się w jakiś intensywny zapach.

-A ja boję się ,że ogniści tu wrócą i narobią zamieszania.

-Och. -nie pomyślałam o tym.

-No widzisz. Każda z nas ma jakiś strach.

-Wiem.-ziewnęłam.

Było już póżno a my nadal stałyśmy w tych krzakach. Zaczęło robić się zimno.

-Może pójdziemy do jakiejś jaskini?

-To dobry pomysł. Tylko jest jeden problem. Nasze nory są po drugiej stronie watahy. Najbliższa jest mojej siostry. I to i tak 20 kilometrów stąd.

-Może po prostu prześpimy się tutaj?

-Nie sądzę żeby to był dobry pomysł. Czuję jakieś nieznane zapachy. To pewne słudzy ognistych.

-Ok. westchnęła kiwając głową.

Zmęczone i wyczerpane ruszyłyśmy w stronę odludnego mieszkanka Tempess…

(Tene?)